błyskać

See also: blyskać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bliskati under influence of łyskać. First attested in the 14th century.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /bɫiskat͡ɕʲ/
  • IPA(key): (15th CE) /bɫiskat͡ɕʲ/

Verb

błyskać impf

  1. (intransitive, attested in Lesser Poland, Greater Poland) to flash [with instrumental]
    • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 143, 7:
      Pane, ... blyskay blyszkawyczø y trsz[as]kawyczø
      [Panie, ... błyskaj błyskawicą i trz[as]kawicą]
    • 1880-1894 [XV med.], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności[2], volume V, page 261:
      W czelnem kstalcze wydzely, w yasnem odzenyy, s blyskayączym oblyczym a szwyathlym corporali specie viderent, veste candida, rutilanti facie, wltu iocundo
      [W cielnem kstałcie widzieli, w jasnem odzieni, z błyskającym obliczym a światłym corporali specie viderent, veste candida, rutilanti facie, wltu iocundo]
    • 1930 [c. 1455], “Nah”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[3], 3, 3:
      Byada myastu, ... nye odydze ot cyebye... glos bycza... a liskaiøcego myecza a bliskaiøcego kopya
      [Biada, miastu, ... nie odydzie ot ciebie... Głos bicza... a łyskającego miecza, a błyskającego kopija]
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 114:
      Bliskayąnczego fulgurantis
      [Błyskającego fulgurantis]
    • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski[4], Greater Poland, page Hab 17:
      Sloyncze y myeszyøcz staly w przebytku swoym, w szwyatloszczy strzal twoych, poydø w plsczenyu blyskayøczego kopya twego
      [Słońce i miesiąc stały w przebytku swoim, w światłości strzał twoich pojdą, w plszczeniu błyskającego kopija twego]
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[5], Lubiń, page 4:
      Blyskacz choruscare
      [Błyskać choruscare]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 27r:
      Choruscare blytzen oder scheynen blyskacz
      [Choruscare blytzen oder scheynen błyskać]
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[6], page 191:
      Niebo było jakoby błyskające i spuściło światłość na zie­ mię
      [Niebo było jakoby błyskające i spuściło światłość na zie­ mię]

Derived terms

Descendants

  • Polish: błyskać, bliskać (Middle Polish)
  • Silesian: blyskać

References

Polish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Polish błyskać.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈbwɘs.kat͡ɕ/
  • Audio 1; błyskać:(file)
  • Audio 2; błyskać się:(file)
  • Rhymes: -ɘskat͡ɕ
  • Syllabification: błys‧kać

Verb

błyskać impf (perfective błysnąć) [with instrumental ‘with what’]

  1. (intransitive) to flash (to shine or illuminate intermittently)
  2. (intransitive) to flash (to be visible briefly)
  3. (intransitive) to shine, to flash (to be distinct in a positive way)
    Synonyms: błyszczeć, brylować
  4. (intransitive) to flash (to appear suddenly in one's mind) [with dative ‘to whom’]
  5. (reflexive with się, of lightning) to flash (to light up the sky briefly)
    Widzę jak tam już zaczyna się błyskać, zabierajmy się stąd.I can already see lightning flashing over there, let's get out of here.

Conjugation

Conjugation of błyskać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive błyskać
present tense 1st błyskam błyskamy
2nd błyskasz błyskacie
3rd błyska błyskają
impersonal błyska się
past tense 1st błyskałem,
-(e)m błyskał
błyskałam,
-(e)m błyskała
błyskałom,
-(e)m błyskało
błyskaliśmy,
-(e)śmy błyskali
błyskałyśmy,
-(e)śmy błyskały
2nd błyskałeś,
-(e)ś błyskał
błyskałaś,
-(e)ś błyskała
błyskałoś,
-(e)ś błyskało
błyskaliście,
-(e)ście błyskali
błyskałyście,
-(e)ście błyskały
3rd błyskał błyskała błyskało błyskali błyskały
impersonal błyskano
future tense 1st będę błyskał,
będę błyskać
będę błyskała,
będę błyskać
będę błyskało,
będę błyskać
będziemy błyskali,
będziemy błyskać
będziemy błyskały,
będziemy błyskać
2nd będziesz błyskał,
będziesz błyskać
będziesz błyskała,
będziesz błyskać
będziesz błyskało,
będziesz błyskać
będziecie błyskali,
będziecie błyskać
będziecie błyskały,
będziecie błyskać
3rd będzie błyskał,
będzie błyskać
będzie błyskała,
będzie błyskać
będzie błyskało,
będzie błyskać
będą błyskali,
będą błyskać
będą błyskały,
będą błyskać
impersonal będzie błyskać się
conditional 1st błyskałbym,
bym błyskał
błyskałabym,
bym błyskała
błyskałobym,
bym błyskało
błyskalibyśmy,
byśmy błyskali
błyskałybyśmy,
byśmy błyskały
2nd błyskałbyś,
byś błyskał
błyskałabyś,
byś błyskała
błyskałobyś,
byś błyskało
błyskalibyście,
byście błyskali
błyskałybyście,
byście błyskały
3rd błyskałby,
by błyskał
błyskałaby,
by błyskała
błyskałoby,
by błyskało
błyskaliby,
by błyskali
błyskałyby,
by błyskały
impersonal błyskano by
imperative 1st niech błyskam błyskajmy
2nd błyskaj błyskajcie
3rd niech błyska niech błyskają
active adjectival participle błyskający błyskająca błyskające błyskający błyskające
contemporary adverbial participle błyskając
verbal noun błyskanie

Derived terms

Collocations

Further reading

Upper Sorbian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bliskati. By surface analysis, błysk +‎ -ać.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbwɨskat͡ʃ/
  • Rhymes: -ɨskat͡ʃ
  • Homophone: błyskač
  • Hyphenation: bły‧s‧kać
  • Syllabification: błys‧kać

Verb

błyskać impf

  1. to blink (flash on and off)
  2. (reflexive with so) to lighten
  3. (reflexive with so) to flash

Conjugation

Derived terms

verbs
  • přebłyskać pf
  • zabłyskać pf

Further reading