błyskaniec
Polish
Etymology
From błyskanie + -ec. First attested in 1904.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bwɘsˈka.ɲɛt͡s/
- Rhymes: -aɲɛt͡s
- Syllabification: błys‧ka‧niec
Noun
błyskaniec m inan
- (archaic) lightning, lightning bolt (weather phenomenon)
- Synonym: błyskawica
Declension
Declension of błyskaniec
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | błyskaniec | błyskańce |
| genitive | błyskańca | błyskańców |
| dative | błyskańcowi | błyskańcom |
| accusative | błyskaniec | błyskańce |
| instrumental | błyskańcem | błyskańcami |
| locative | błyskańcu | błyskańcach |
| vocative | błyskańcu | błyskańce |
Related terms
nouns
verbs
- błyskać impf, błysnąć pf
- błyskotać impf
- błyszczeć impf, zabłyszczeć pf
References
- ^ Stanisław Wyspiański (1904) Legenda II[1], page 16
- ^ błyskaniec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- błyskaniec in Polish dictionaries at PWN