babacan

Turkish

Etymology

Compound of baba (dad, father) +‎ can (life, the heart, sweetheart)

Pronunciation

  • IPA(key): /ba.baˈd͡ʒan/
  • Hyphenation: ba‧ba‧can

Adjective

babacan

  1. good-natured, pleasant, fatherly, reliable (man)

Declension

Predicative forms of babacan
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) babacanım babacan mıyım?
sen (you are) babacansın babacan mısın?
o (he/she/it is) babacan / babacandır babacan mı?
biz (we are) babacanız babacan mıyız?
siz (you are) babacansınız babacan mısınız?
onlar (they are) babacan(lar) babacan(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) babacandım babacan mıydım?
sen (you were) babacandın babacan mıydın?
o (he/she/it was) babacandı babacan mıydı?
biz (we were) babacandık babacan mıydık?
siz (you were) babacandınız babacan mıydınız?
onlar (they were) babacandılar babacan mıydılar?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) babacanmışım babacan mıymışım?
sen (you were) babacanmışsın babacan mıymışsın?
o (he/she/it was) babacanmış babacan mıymış?
biz (we were) babacanmışız babacan mıymışız?
siz (you were) babacanmışsınız babacan mıymışsınız?
onlar (they were) babacanmışlar babacan mıymışlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) babacansam babacan mıysam?
sen (if you) babacansan babacan mıysan?
o (if he/she/it) babacansa babacan mıysa?
biz (if we) babacansak babacan mıysak?
siz (if you) babacansanız babacan mıysanız?
onlar (if they) babacansalar babacan mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Descendants

  • Armenian: Բաբաջանյան (Babaǰanyan)

Further reading