badineren

Dutch

Etymology

Borrowed from French badiner.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

badineren

  1. to jest, joke

Conjugation

Conjugation of badineren (weak)
infinitive badineren
past singular badineerde
past participle gebadineerd
infinitive badineren
gerund badineren n
present tense past tense
1st person singular badineer badineerde
2nd person sing. (jij) badineert, badineer2 badineerde
2nd person sing. (u) badineert badineerde
2nd person sing. (gij) badineert badineerde
3rd person singular badineert badineerde
plural badineren badineerden
subjunctive sing.1 badinere badineerde
subjunctive plur.1 badineren badineerden
imperative sing. badineer
imperative plur.1 badineert
participles badinerend gebadineerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.