balanceren
Dutch
Etymology
Borrowed from French balancer.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌbaː.lɑnˈseː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ba‧lan‧ce‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
balanceren
- (intransitive, transitive) to balance (to maintain a balance, equipoise, etc.)
- to balance (accounts)
Conjugation
| Conjugation of balanceren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | balanceren | |||
| past singular | balanceerde | |||
| past participle | gebalanceerd | |||
| infinitive | balanceren | |||
| gerund | balanceren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | balanceer | balanceerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | balanceert, balanceer2 | balanceerde | ||
| 2nd person sing. (u) | balanceert | balanceerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | balanceert | balanceerde | ||
| 3rd person singular | balanceert | balanceerde | ||
| plural | balanceren | balanceerden | ||
| subjunctive sing.1 | balancere | balanceerde | ||
| subjunctive plur.1 | balanceren | balanceerden | ||
| imperative sing. | balanceer | |||
| imperative plur.1 | balanceert | |||
| participles | balancerend | gebalanceerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- uitbalanceren