baltacılık
Turkish
Etymology
From baltacı (“maker or seller of axes”) + -lık.
Pronunciation
- IPA(key): [bɑɫtɑd͡ʒɯˈɫɯk]
- Hyphenation: bal‧ta‧cı‧lık
Noun
baltacılık (definite accusative baltacılığı, plural baltacılıklar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | baltacılık | baltacılıklar |
| definite accusative | baltacılığı | baltacılıkları |
| dative | baltacılığa | baltacılıklara |
| locative | baltacılıkta | baltacılıklarda |
| ablative | baltacılıktan | baltacılıklardan |
| genitive | baltacılığın | baltacılıkların |