banen
See also: bañen
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbaːnə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ba‧nen
- Rhymes: -aːnən
Etymology 1
From Middle Dutch banen. Equivalent to baan + -en.
Verb
banen
- (transitive) to make way, to clear
- Hij baande een weg door het gras.
- He cleared a path through the grass.
Conjugation
| Conjugation of banen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | banen | |||
| past singular | baande | |||
| past participle | gebaand | |||
| infinitive | banen | |||
| gerund | banen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | baan | baande | ||
| 2nd person sing. (jij) | baant, baan2 | baande | ||
| 2nd person sing. (u) | baant | baande | ||
| 2nd person sing. (gij) | baant | baande | ||
| 3rd person singular | baant | baande | ||
| plural | banen | baanden | ||
| subjunctive sing.1 | bane | baande | ||
| subjunctive plur.1 | banen | baanden | ||
| imperative sing. | baan | |||
| imperative plur.1 | baant | |||
| participles | banend | gebaand | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
banen
- plural of baan
Anagrams
Galician
Verb
banen
- third-person plural present indicative of banir
Norwegian Bokmål
Noun
banen m
- definite singular of bane
Norwegian Nynorsk
Etymology 1
Alternative forms
Noun
banen m or f
- definite masculine singular of bane (Etymology 1)
Etymology 2
Noun
banen m
- definite singular of bane (Etymology 2)
Old High German
Noun
banen
- genitive/dative singular of bano