baniecznik

Polish

Etymology

From bańka +‎ -nik. First attested in 1621–1643.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /baˈɲɛt͡ʂ.ɲik/
  • Rhymes: -ɛt͡ʂɲik
  • Syllabification: ba‧niecz‧nik

Noun

baniecznik m inan

  1. (obsolete) skin machine (machine for cutting the skin when applying cut cupping)

Declension

Declension of baniecznik
singular plural
nominative baniecznik banieczniki
genitive baniecznika banieczników
dative baniecznikowi baniecznikom
accusative baniecznik banieczniki
instrumental baniecznikiem baniecznikami
locative banieczniku baniecznikach
vocative banieczniku banieczniki

Noun

baniecznik m pers

  1. (obsolete) synonym of bańkarz

Declension

Declension of baniecznik
singular plural
nominative baniecznik baniecznicy/banieczniki (deprecative)
genitive baniecznika banieczników
dative baniecznikowi baniecznikom
accusative baniecznika banieczników
instrumental baniecznikiem baniecznikami
locative banieczniku baniecznikach
vocative banieczniku baniecznicy

References

  1. ^ Barbara Rykiel-Kempf (2008) “BANIECZNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.