baptizatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of baptīzō.
Participle
baptizātus (feminine baptizāta, neuter baptizātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | baptizātus | baptizāta | baptizātum | baptizātī | baptizātae | baptizāta | |
| genitive | baptizātī | baptizātae | baptizātī | baptizātōrum | baptizātārum | baptizātōrum | |
| dative | baptizātō | baptizātae | baptizātō | baptizātīs | |||
| accusative | baptizātum | baptizātam | baptizātum | baptizātōs | baptizātās | baptizāta | |
| ablative | baptizātō | baptizātā | baptizātō | baptizātīs | |||
| vocative | baptizāte | baptizāta | baptizātum | baptizātī | baptizātae | baptizāta | |
Descendants
References
- "baptizatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)