bealcian
Old English
Alternative forms
- bælcian
Etymology
From Proto-West Germanic *balkōn, from Proto-Germanic *belkaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbæ͜ɑl.ki.ɑn/, [ˈbæ͜ɑɫ.ki.ɑn]
Verb
bealcian
Conjugation
Conjugation of bealcian (weak, class 2)
| infinitive | bealcian | bealcienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | bealciġe | bealcode |
| second person singular | bealcast | bealcodest |
| third person singular | bealcaþ | bealcode |
| plural | bealciaþ | bealcodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | bealciġe | bealcode |
| plural | bealciġen | bealcoden |
| imperative | ||
| singular | bealca | |
| plural | bealciaþ | |
| participle | present | past |
| bealciende | (ġe)bealcod | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Middle English: balken