beconcurreren
Dutch
Etymology
From be- + concurreren.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˌkɔŋ.kʏˈreː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧con‧cur‧re‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
beconcurreren
- (transitive) to compete against
Conjugation
| Conjugation of beconcurreren (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | beconcurreren | |||
| past singular | beconcurreerde | |||
| past participle | beconcurreerd | |||
| infinitive | beconcurreren | |||
| gerund | beconcurreren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beconcurreer | beconcurreerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | beconcurreert, beconcurreer2 | beconcurreerde | ||
| 2nd person sing. (u) | beconcurreert | beconcurreerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | beconcurreert | beconcurreerde | ||
| 3rd person singular | beconcurreert | beconcurreerde | ||
| plural | beconcurreren | beconcurreerden | ||
| subjunctive sing.1 | beconcurrere | beconcurreerde | ||
| subjunctive plur.1 | beconcurreren | beconcurreerden | ||
| imperative sing. | beconcurreer | |||
| imperative plur.1 | beconcurreert | |||
| participles | beconcurrerend | beconcurreerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||