beijveren

Dutch

Etymology

From be- +‎ ijveren.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈɛi̯vərə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧ij‧ve‧ren

Verb

beijveren

  1. (reflexive) to endeavor, to devote oneself to something or put great effort into something, to strive [with voor ‘for’]
  2. (obsolete, transitive) to strive for

Conjugation

Conjugation of beijveren (weak, prefixed)
infinitive beijveren
past singular beijverde
past participle beijverd
infinitive beijveren
gerund beijveren n
present tense past tense
1st person singular beijver beijverde
2nd person sing. (jij) beijvert, beijver2 beijverde
2nd person sing. (u) beijvert beijverde
2nd person sing. (gij) beijvert beijverde
3rd person singular beijvert beijverde
plural beijveren beijverden
subjunctive sing.1 beijvere beijverde
subjunctive plur.1 beijveren beijverden
imperative sing. beijver
imperative plur.1 beijvert
participles beijverend beijverd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • beijveraar
  • beijvering
  • ijver (“diligence, industriousness”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.