bejaka
Swedish
Etymology
From Old Swedish beiaka, equivalent to be- + jaka. Compare Danish bejae and German bejahen.
Verb
bejaka (present bejakar, preterite bejakade, supine bejakat, imperative bejaka)
- to answer a question with "yes"
- (figurative, transitive) to be positive towards, to welcome (a person or something more abstract)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bejaka | bejakas | ||
| supine | bejakat | bejakats | ||
| imperative | bejaka | — | ||
| imper. plural1 | bejaken | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | bejakar | bejakade | bejakas | bejakades |
| ind. plural1 | bejaka | bejakade | bejakas | bejakades |
| subjunctive2 | bejake | bejakade | bejakes | bejakades |
| present participle | bejakande | |||
| past participle | bejakad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.