bekkr
Old Norse
Pronunciation
- (12th century Icelandic) IPA(key): /ˈbɛkːr̩/
Etymology 1
From Proto-Germanic *bankiz, whence also Old English benc (English bench), Old High German bank (German Bank).
Noun
bekkr m (genitive bekkjar or bekks, plural bekkir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | bekkr | bekkrinn | bekkir | bekkirnir |
| accusative | bekk | bekkinn | bekki | bekkina |
| dative | bekk | bekkinum | bekkjum | bekkjunum |
| genitive | bekkjar, bekks | bekkjarins, bekksins | bekkja | bekkjanna |
Derived terms
- bekkþili n
Descendants
Etymology 2
From Proto-Germanic *bakiz, whence also German Bach.
Noun
bekkr m (genitive bekkjar or bekks, plural bekkir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | bekkr | bekkrinn | bekkir | bekkirnir |
| accusative | bekk | bekkinn | bekki | bekkina |
| dative | bekk | bekkinum | bekkjum | bekkjunum |
| genitive | bekkjar, bekks | bekkjarins, bekksins | bekkja | bekkjanna |
Descendants
- Icelandic: bekkur
- Norwegian Nynorsk: bekk
- Norwegian Bokmål: bekk
- Old Danish: bæk
- Danish: bæk
- Old Swedish: bækker
- Swedish: bäck
- → Old English: bæc, becc (mostly in placenames)
- → Old Norman: bec (mostly in placenames)
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “bekkr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive