bekleven
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈkleː.və(n)/
- Hyphenation: be‧kle‧ven
- Rhymes: -eːvən
Etymology 1
Verb
bekleven
Conjugation
Conjugation of bekleven (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bekleven | |||
past singular | bekleefde | |||
past participle | bekleefd | |||
infinitive | bekleven | |||
gerund | bekleven n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bekleef | bekleefde | ||
2nd person sing. (jij) | bekleeft, bekleef2 | bekleefde | ||
2nd person sing. (u) | bekleeft | bekleefde | ||
2nd person sing. (gij) | bekleeft | bekleefde | ||
3rd person singular | bekleeft | bekleefde | ||
plural | bekleven | bekleefden | ||
subjunctive sing.1 | bekleve | bekleefde | ||
subjunctive plur.1 | bekleven | bekleefden | ||
imperative sing. | bekleef | |||
imperative plur.1 | bekleeft | |||
participles | beklevend | bekleefd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
bekleven
- inflection of beklijven:
- plural past indicative
- (dated or formal) plural past subjunctive
Participle
bekleven
- past participle of beklijven
Declension
Declension of bekleven | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | bekleven | |||
inflected | bekleven | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | bekleven | |||
indefinite | m./f. sing. | bekleven | ||
n. sing. | bekleven | |||
plural | bekleven | |||
definite | bekleven | |||
partitive | beklevens |