bekoelen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch becoelen. Equivalent to be- + koelen (“to cool”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌbəˈku.lə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧koe‧len
- Rhymes: -ulən
Verb
bekoelen
- (ergative) to cool down
- (ergative, figuratively, of emotions) to cool down, to wane, to become less intense
- (ergative, figuratively, of social interactions) to become less amicable
Conjugation
| Conjugation of bekoelen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bekoelen | |||
| past singular | bekoelde | |||
| past participle | bekoeld | |||
| infinitive | bekoelen | |||
| gerund | bekoelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bekoel | bekoelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bekoelt, bekoel2 | bekoelde | ||
| 2nd person sing. (u) | bekoelt | bekoelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bekoelt | bekoelde | ||
| 3rd person singular | bekoelt | bekoelde | ||
| plural | bekoelen | bekoelden | ||
| subjunctive sing.1 | bekoele | bekoelde | ||
| subjunctive plur.1 | bekoelen | bekoelden | ||
| imperative sing. | bekoel | |||
| imperative plur.1 | bekoelt | |||
| participles | bekoelend | bekoeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Related terms
- bekoeling