bekwellen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bequellen. Equivalent to be- +‎ kwellen.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈkʋɛ.lə(n)/
  • Hyphenation: be‧kwel‧len
  • Rhymes: -ɛlən

Verb

bekwellen

  1. (transitive, dated) to torment, to pester
    Synonym: kwellen

Conjugation

Conjugation of bekwellen (weak, prefixed)
infinitive bekwellen
past singular bekwelde
past participle bekweld
infinitive bekwellen
gerund bekwellen n
present tense past tense
1st person singular bekwel bekwelde
2nd person sing. (jij) bekwelt, bekwel2 bekwelde
2nd person sing. (u) bekwelt bekwelde
2nd person sing. (gij) bekwelt bekwelde
3rd person singular bekwelt bekwelde
plural bekwellen bekwelden
subjunctive sing.1 bekwelle bekwelde
subjunctive plur.1 bekwellen bekwelden
imperative sing. bekwel
imperative plur.1 bekwelt
participles bekwellend bekweld
1) Archaic. 2) In case of inversion.