bekwellen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch bequellen. Equivalent to be- + kwellen.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈkʋɛ.lə(n)/
- Hyphenation: be‧kwel‧len
- Rhymes: -ɛlən
Verb
bekwellen
Conjugation
| Conjugation of bekwellen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bekwellen | |||
| past singular | bekwelde | |||
| past participle | bekweld | |||
| infinitive | bekwellen | |||
| gerund | bekwellen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bekwel | bekwelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bekwelt, bekwel2 | bekwelde | ||
| 2nd person sing. (u) | bekwelt | bekwelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bekwelt | bekwelde | ||
| 3rd person singular | bekwelt | bekwelde | ||
| plural | bekwellen | bekwelden | ||
| subjunctive sing.1 | bekwelle | bekwelde | ||
| subjunctive plur.1 | bekwellen | bekwelden | ||
| imperative sing. | bekwel | |||
| imperative plur.1 | bekwelt | |||
| participles | bekwellend | bekweld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||