belägrare

Swedish

Etymology

From belägra +‎ -are. Cognate of English beleaguerer.

Noun

belägrare c

  1. agent noun of belägra

Declension

Declension of belägrare
nominative genitive
singular indefinite belägrare belägrares
definite belägraren belägrarens
plural indefinite belägrare belägrares
definite belägrarna belägrarnas

Further reading