belük
Hungarian
Etymology
From the bel- stem of bél + -ük (possessive suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbɛlyk]
- Hyphenation: be‧lük
Noun
belük
- third-person plural single-possession possessive of bél
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | belük | — |
| accusative | belüket | — |
| dative | belüknek | — |
| instrumental | belükkel | — |
| causal-final | belükért | — |
| translative | belükké | — |
| terminative | belükig | — |
| essive-formal | belükként | — |
| essive-modal | belükül | — |
| inessive | belükben | — |
| superessive | belükön | — |
| adessive | belüknél | — |
| illative | belükbe | — |
| sublative | belükre | — |
| allative | belükhöz | — |
| elative | belükből | — |
| delative | belükről | — |
| ablative | belüktől | — |
| non-attributive possessive – singular |
belüké | — |
| non-attributive possessive – plural |
belükéi | — |