belyrtan

Old English

Etymology

be- +‎ *lyrtan, from Proto-West Germanic *lurtijan.

Pronunciation

  • IPA(key): /beˈlyr.tɑn/, [beˈlyrˠ.tɑn]

Verb

belyrtan

  1. to deceive

Conjugation

Descendants

  • Middle English: bilurten, belirten