benedykcjonał

Polish

Etymology

Internationalism; compare English benedictional. First attested in 1927, but in common usage only as of 1961.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /bɛ.nɛ.dɘkˈt͡sjɔ.naw/
  • Rhymes: -ɔnaw
  • Syllabification: be‧ne‧dyk‧cjo‧nał

Noun

benedykcjonał m inan

  1. (Christianity) benedictional

Declension

Declension of benedykcjonał
singular plural
nominative benedykcjonał benedykcjonały
genitive benedykcjonału benedykcjonałów
dative benedykcjonałowi benedykcjonałom
accusative benedykcjonał benedykcjonały
instrumental benedykcjonałem benedykcjonałami
locative benedykcjonale benedykcjonałach
vocative benedykcjonale benedykcjonały
adjective
nouns

References

  1. ^ benedykcjonał in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.