berch

See also: Berch and bèrch

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch berg, from Proto-West Germanic *berg.

Noun

berch m

  1. mountain, hill

Inflection

Strong masculine noun
singular plural
nominative berch berge
accusative berch berge
genitive berchs berge
dative berge bergen

Descendants

  • Dutch: berg
    • Afrikaans: berg
      • English: berg
    • Berbice Creole Dutch: berki
    • Jersey Dutch: bêrix
    • Negerhollands: berg, bergi
    • Aukan: beligi
    • Sranan Tongo: bergi
      • Caribbean Javanese: bérgi
  • Limburgish: berg

Further reading

  • berch”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
  • Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “berch (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I

West Frisian

Etymology

From Old Frisian berch, from Proto-West Germanic *berg.

Pronunciation

  • IPA(key): /bɛrx/, /bɑrx/

Noun

berch c (plural bergen, diminutive berchje)

  1. mountain

Derived terms

Further reading

  • berch (I)”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011