beschrijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beschriden, equivalent to be- +‎ schrijden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌbəˈsxrɛi̯.də(n)/
  • Hyphenation: be‧schrij‧den
  • Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

beschrijden

  1. (transitive) to stride across (a specific terrain or location)
  2. (transitive) sit astride on an animal
  3. (transitive, obsolete) to mount an animal

Conjugation

Conjugation of beschrijden (strong class 1, prefixed)
infinitive beschrijden
past singular beschreed
past participle beschreden
infinitive beschrijden
gerund beschrijden n
present tense past tense
1st person singular beschrijd beschreed
2nd person sing. (jij) beschrijdt, beschrijd2 beschreed
2nd person sing. (u) beschrijdt beschreed
2nd person sing. (gij) beschrijdt beschreedt
3rd person singular beschrijdt beschreed
plural beschrijden beschreden
subjunctive sing.1 beschrijde beschrede
subjunctive plur.1 beschrijden beschreden
imperative sing. beschrijd
imperative plur.1 beschrijdt
participles beschrijdend beschreden
1) Archaic. 2) In case of inversion.