bespelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bespelen. Equivalent to be- +‎ spelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈspeːlə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧spe‧len
  • Rhymes: -eːlən

Verb

bespelen

  1. (transitive) to play (a musical instrument)

Conjugation

Conjugation of bespelen (weak, prefixed)
infinitive bespelen
past singular bespeelde
past participle bespeeld
infinitive bespelen
gerund bespelen n
present tense past tense
1st person singular bespeel bespeelde
2nd person sing. (jij) bespeelt, bespeel2 bespeelde
2nd person sing. (u) bespeelt bespeelde
2nd person sing. (gij) bespeelt bespeelde
3rd person singular bespeelt bespeelde
plural bespelen bespeelden
subjunctive sing.1 bespele bespeelde
subjunctive plur.1 bespelen bespeelden
imperative sing. bespeel
imperative plur.1 bespeelt
participles bespelend bespeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.