bestraffen
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈstrɑfə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧straf‧fen
- Rhymes: -ɑfən
Verb
bestraffen
- (transitive) to punish
Conjugation
| Conjugation of bestraffen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bestraffen | |||
| past singular | bestrafte | |||
| past participle | bestraft | |||
| infinitive | bestraffen | |||
| gerund | bestraffen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bestraf | bestrafte | ||
| 2nd person sing. (jij) | bestraft, bestraf2 | bestrafte | ||
| 2nd person sing. (u) | bestraft | bestrafte | ||
| 2nd person sing. (gij) | bestraft | bestrafte | ||
| 3rd person singular | bestraft | bestrafte | ||
| plural | bestraffen | bestraften | ||
| subjunctive sing.1 | bestraffe | bestrafte | ||
| subjunctive plur.1 | bestraffen | bestraften | ||
| imperative sing. | bestraf | |||
| imperative plur.1 | bestraft | |||
| participles | bestraffend | bestraft | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Synonyms
Derived terms
Descendants
- Negerhollands: bestraaf, bestraev