betulus
Latin
Etymology
From betula (“birch tree”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈbɛ.tʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈbɛː.t̪u.lus]
Adjective
betulus (feminine betula, neuter betulum); first/second-declension adjective
- (relational) birch; birch-like.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | betulus | betula | betulum | betulī | betulae | betula | |
| genitive | betulī | betulae | betulī | betulōrum | betulārum | betulōrum | |
| dative | betulō | betulae | betulō | betulīs | |||
| accusative | betulum | betulam | betulum | betulōs | betulās | betula | |
| ablative | betulō | betulā | betulō | betulīs | |||
| vocative | betule | betula | betulum | betulī | betulae | betula | |
References
- “betulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- betulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.