betvinga
Swedish
Etymology
Borrowed from Middle Low German bedwingen, equivalent to be- + tvinga. Cognate of Danish betvinge, Dutch bedwingen, German bezwingen.
Verb
betvinga (present betvingar, preterite betvingade, supine betvingat, imperative betvinga)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | betvinga | betvingas | ||
| supine | betvingat | betvingats | ||
| imperative | betvinga | — | ||
| imper. plural1 | betvingen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | betvingar | betvingade | betvingas | betvingades |
| ind. plural1 | betvinga | betvingade | betvingas | betvingades |
| subjunctive2 | betvinge | betvingade | betvinges | betvingades |
| present participle | betvingande | |||
| past participle | betvingad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.