bevoelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bevoelen. Equivalent to be- +‎ voelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈvu.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧voe‧len
  • Rhymes: -ulən

Verb

bevoelen

  1. (transitive) to touch, to feel, to perceive by touching

Conjugation

Conjugation of bevoelen (weak, prefixed)
infinitive bevoelen
past singular bevoelde
past participle bevoeld
infinitive bevoelen
gerund bevoelen n
present tense past tense
1st person singular bevoel bevoelde
2nd person sing. (jij) bevoelt, bevoel2 bevoelde
2nd person sing. (u) bevoelt bevoelde
2nd person sing. (gij) bevoelt bevoelde
3rd person singular bevoelt bevoelde
plural bevoelen bevoelden
subjunctive sing.1 bevoele bevoelde
subjunctive plur.1 bevoelen bevoelden
imperative sing. bevoel
imperative plur.1 bevoelt
participles bevoelend bevoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Afrikaans: bevoel
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.