bevrouwen

Dutch

Etymology

From vrouw +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈvrɑu̯.ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧vrou‧wen
  • Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

bevrouwen

  1. (transitive, uncommon) to woman, to staff with women
    Coordinate terms: bemannen, bemensen

Conjugation

Conjugation of bevrouwen (weak, prefixed)
infinitive bevrouwen
past singular bevrouwde
past participle bevrouwd
infinitive bevrouwen
gerund bevrouwen n
present tense past tense
1st person singular bevrouw bevrouwde
2nd person sing. (jij) bevrouwt, bevrouw2 bevrouwde
2nd person sing. (u) bevrouwt bevrouwde
2nd person sing. (gij) bevrouwt bevrouwde
3rd person singular bevrouwt bevrouwde
plural bevrouwen bevrouwden
subjunctive sing.1 bevrouwe bevrouwde
subjunctive plur.1 bevrouwen bevrouwden
imperative sing. bevrouw
imperative plur.1 bevrouwt
participles bevrouwend bevrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • bevrouwing
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.