bewæfan
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /beˈwæː.fɑn/, [beˈwæː.vɑn]
Verb
bewǣfan
Conjugation
Conjugation of bewǣfan (weak, class 1)
| infinitive | bewǣfan | bewǣfenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | bewǣfe | bewǣfde |
| second person singular | bewǣfest, bewǣfst | bewǣfdest |
| third person singular | bewǣfeþ, bewǣfþ | bewǣfde |
| plural | bewǣfaþ | bewǣfdon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | bewǣfe | bewǣfde |
| plural | bewǣfen | bewǣfden |
| imperative | ||
| singular | bewǣf | |
| plural | bewǣfaþ | |
| participle | present | past |
| bewǣfende | bewǣfed | |
Descendants
- English: bewave