bewegwijzeren

Dutch

Etymology

From wegwijzer +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈʋɛxˌʋɛi̯.zə.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧weg‧wij‧ze‧ren

Verb

bewegwijzeren

  1. (transitive) to signpost, to furnish with signage

Conjugation

Conjugation of bewegwijzeren (weak, prefixed)
infinitive bewegwijzeren
past singular bewegwijzerde
past participle bewegwijzerd
infinitive bewegwijzeren
gerund bewegwijzeren n
present tense past tense
1st person singular bewegwijzer bewegwijzerde
2nd person sing. (jij) bewegwijzert, bewegwijzer2 bewegwijzerde
2nd person sing. (u) bewegwijzert bewegwijzerde
2nd person sing. (gij) bewegwijzert bewegwijzerde
3rd person singular bewegwijzert bewegwijzerde
plural bewegwijzeren bewegwijzerden
subjunctive sing.1 bewegwijzere bewegwijzerde
subjunctive plur.1 bewegwijzeren bewegwijzerden
imperative sing. bewegwijzer
imperative plur.1 bewegwijzert
participles bewegwijzerend bewegwijzerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.