bewelkomen

Dutch

Etymology

From welkom +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈʋɛlˌkoː.mə(n)/
  • Hyphenation: be‧wel‧ko‧men

Verb

bewelkomen

  1. (transitive, archaic) to welcome
    Synonym: verwelkomen

Conjugation

Conjugation of bewelkomen (weak, prefixed)
infinitive bewelkomen
past singular bewelkomde
past participle bewelkomd
infinitive bewelkomen
gerund bewelkomen n
present tense past tense
1st person singular bewelkom bewelkomde
2nd person sing. (jij) bewelkomt, bewelkom2 bewelkomde
2nd person sing. (u) bewelkomt bewelkomde
2nd person sing. (gij) bewelkomt bewelkomde
3rd person singular bewelkomt bewelkomde
plural bewelkomen bewelkomden
subjunctive sing.1 bewelkome bewelkomde
subjunctive plur.1 bewelkomen bewelkomden
imperative sing. bewelkom
imperative plur.1 bewelkomt
participles bewelkomend bewelkomd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • bewelkoming
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.