beweren
Dutch
Etymology
From a merger of two Middle Dutch verbs:
- Middle Dutch beweren, an eastern variant of bewaren (“to prove”), from waer (“true”) (modern waar). Equivalent to waar + be- -en.
- Middle Dutch beweren, equivalent to be- + weren (“to defend against, to hold back”). Closely related to bewaren (“to uphold, to stand one's ground”) (modern bewaren).
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈʋeːrə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧we‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
beweren
Conjugation
Conjugation of beweren (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | beweren | |||
past singular | beweerde | |||
past participle | beweerd | |||
infinitive | beweren | |||
gerund | beweren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | beweer | beweerde | ||
2nd person sing. (jij) | beweert, beweer2 | beweerde | ||
2nd person sing. (u) | beweert | beweerde | ||
2nd person sing. (gij) | beweert | beweerde | ||
3rd person singular | beweert | beweerde | ||
plural | beweren | beweerden | ||
subjunctive sing.1 | bewere | beweerde | ||
subjunctive plur.1 | beweren | beweerden | ||
imperative sing. | beweer | |||
imperative plur.1 | beweert | |||
participles | bewerend | beweerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: beweer