bewieroken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch bewieroken. Equivalent to wierook + be- -en.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈʋiːroːkə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧wie‧ro‧ken
Verb
bewieroken
Conjugation
| Conjugation of bewieroken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bewieroken | |||
| past singular | bewierookte | |||
| past participle | bewierookt | |||
| infinitive | bewieroken | |||
| gerund | bewieroken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bewierook | bewierookte | ||
| 2nd person sing. (jij) | bewierookt, bewierook2 | bewierookte | ||
| 2nd person sing. (u) | bewierookt | bewierookte | ||
| 2nd person sing. (gij) | bewierookt | bewierookte | ||
| 3rd person singular | bewierookt | bewierookte | ||
| plural | bewieroken | bewierookten | ||
| subjunctive sing.1 | bewieroke | bewierookte | ||
| subjunctive plur.1 | bewieroken | bewierookten | ||
| imperative sing. | bewierook | |||
| imperative plur.1 | bewierookt | |||
| participles | bewierokend | bewierookt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- bewieroking