bewoorden

Dutch

Etymology

From woord +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈʋoːr.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧woor‧den
  • Rhymes: -oːrdən

Verb

bewoorden

  1. (transitive) to express in words, to put into words

Conjugation

Conjugation of bewoorden (weak, prefixed)
infinitive bewoorden
past singular bewoordde
past participle bewoord
infinitive bewoorden
gerund bewoorden n
present tense past tense
1st person singular bewoord bewoordde
2nd person sing. (jij) bewoordt, bewoord2 bewoordde
2nd person sing. (u) bewoordt bewoordde
2nd person sing. (gij) bewoordt bewoordde
3rd person singular bewoordt bewoordde
plural bewoorden bewoordden
subjunctive sing.1 bewoorde bewoordde
subjunctive plur.1 bewoorden bewoordden
imperative sing. bewoord
imperative plur.1 bewoordt
participles bewoordend bewoord
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.