bezeiken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch beseiken. Equivalent to be- + zeiken (“to piss”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌbəˈzɛi̯.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧zei‧ken
- Rhymes: -ɛi̯kən
Verb
bezeiken
Conjugation
| Conjugation of bezeiken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bezeiken | |||
| past singular | bezeikte | |||
| past participle | bezeikt | |||
| infinitive | bezeiken | |||
| gerund | bezeiken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bezeik | bezeikte | ||
| 2nd person sing. (jij) | bezeikt, bezeik2 | bezeikte | ||
| 2nd person sing. (u) | bezeikt | bezeikte | ||
| 2nd person sing. (gij) | bezeikt | bezeikte | ||
| 3rd person singular | bezeikt | bezeikte | ||
| plural | bezeiken | bezeikten | ||
| subjunctive sing.1 | bezeike | bezeikte | ||
| subjunctive plur.1 | bezeiken | bezeikten | ||
| imperative sing. | bezeik | |||
| imperative plur.1 | bezeikt | |||
| participles | bezeikend | bezeikt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
| Conjugation of bezeiken (strong class 1, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bezeiken | |||
| past singular | bezeek | |||
| past participle | bezeken | |||
| infinitive | bezeiken | |||
| gerund | bezeiken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bezeik | bezeek | ||
| 2nd person sing. (jij) | bezeikt, bezeik2 | bezeek | ||
| 2nd person sing. (u) | bezeikt | bezeek | ||
| 2nd person sing. (gij) | bezeikt | bezeekt | ||
| 3rd person singular | bezeikt | bezeek | ||
| plural | bezeiken | bezeken | ||
| subjunctive sing.1 | bezeike | bezeke | ||
| subjunctive plur.1 | bezeiken | bezeken | ||
| imperative sing. | bezeik | |||
| imperative plur.1 | bezeikt | |||
| participles | bezeikend | bezeken | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||