bezspójnikowy

Polish

Etymology

From bez- +‎ spójnikowy. First attested in 1847.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bɛs.spuj.ɲiˈkɔ.vɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɘ
  • Syllabification: bez‧spój‧ni‧ko‧wy

Adjective

bezspójnikowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (grammar) conjunctionless

Declension

Declension of bezspójnikowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bezspójnikowy bezspójnikowa bezspójnikowe bezspójnikowi bezspójnikowe
genitive bezspójnikowego bezspójnikowej bezspójnikowego bezspójnikowych
dative bezspójnikowemu bezspójnikowej bezspójnikowemu bezspójnikowym
accusative bezspójnikowego bezspójnikowy bezspójnikową bezspójnikowe bezspójnikowych bezspójnikowe
instrumental bezspójnikowym bezspójnikową bezspójnikowym bezspójnikowymi
locative bezspójnikowym bezspójnikowej bezspójnikowym bezspójnikowych
noun

References

  1. ^ Teodozy Sierociński (1847) Grammatyka polska. Cz. 2, Z załączeniem nauki o postaciach retorycznych, o wierszowaniu i o stylu‎[1], page 18: “Zdania bowiem główne są bezspójnikowe, albo zaczynają się od spójników przyczynowych, wnioskowych, tudzież od gdy, kiedy, użytych zamiast ponieważ, albo od przysłóków porządkowych.”
  2. ^ bezspójnikowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.