białościenny

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ ściana +‎ -ny. First attested in 1841.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bja.wɔɕˈt͡ɕɛn.nɘ/
  • Rhymes: -ɛnnɘ
  • Syllabification: bia‧łoś‧cien‧ny

Adjective

białościenny (not comparable, no derived adverb)

  1. (rare) white-walled

Declension

Declension of białościenny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative białościenny białościenna białościenne białościenni białościenne
genitive białościennego białościennej białościennego białościennych
dative białościennemu białościennej białościennemu białościennym
accusative białościennego białościenny białościenną białościenne białościennych białościenne
instrumental białościennym białościenną białościennym białościennymi
locative białościennym białościennej białościennym białościennych

References

  1. ^ Adam Rogalski (1841) Słownik rossyjsko-polski‎[1], volume 1, A - H, page 60
  2. ^ białościenny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.