białoczelny

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ czelny. First attested in 1826.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bja.wɔˈt͡ʂɛl.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛlnɘ
  • Syllabification: bia‧ło‧czel‧ny

Adjective

białoczelny (not comparable, no derived adverb)

  1. having a white forehead

Declension

Declension of białoczelny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative białoczelny białoczelna białoczelne białoczelni białoczelne
genitive białoczelnego białoczelnej białoczelnego białoczelnych
dative białoczelnemu białoczelnej białoczelnemu białoczelnym
accusative białoczelnego białoczelny białoczelną białoczelne białoczelnych białoczelne
instrumental białoczelnym białoczelną białoczelnym białoczelnymi
locative białoczelnym białoczelnej białoczelnym białoczelnych

Derived terms

noun

References

  1. ^ Monitor Warszawski‎[1], number 24, 1826, page 110
  2. ^ białoczelny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.