białolicy

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ lico +‎ -y. First attested in 1807.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bja.wɔˈli.t͡sɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡sɘ
  • Syllabification: bia‧ło‧li‧cy

Adjective

białolicy (not comparable, no derived adverb)

  1. white-faced

Declension

Declension of białolicy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative białolicy białolica białolice białolicy białolice
genitive białolicego białolicej białolicego białolicych
dative białolicemu białolicej białolicemu białolicym
accusative białolicego białolicy białolicą białolice białolicych białolice
instrumental białolicym białolicą białolicym białolicymi
locative białolicym białolicej białolicym białolicych

References

  1. ^ Samuel Bogumił Linde (1807) Słownik języka polskiego‎[1] (in Polish), page 93
  2. ^ białolicy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.