białoramienny

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ ramię +‎ -ny. First attested in 1807.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bja.wɔ.raˈmjɛn.nɘ/
  • Rhymes: -ɛnnɘ
  • Syllabification: bia‧ło‧ra‧mien‧ny

Adjective

białoramienny (not comparable, no derived adverb)

  1. pale-shouldered, pale-armed

Declension

Declension of białoramienny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative białoramienny białoramienna białoramienne białoramienni białoramienne
genitive białoramiennego białoramiennej białoramiennego białoramiennych
dative białoramiennemu białoramiennej białoramiennemu białoramiennym
accusative białoramiennego białoramienny białoramienną białoramienne białoramiennych białoramienne
instrumental białoramiennym białoramienną białoramiennym białoramiennymi
locative białoramiennym białoramiennej białoramiennym białoramiennych

References

  1. ^ Samuel Bogumił Linde (1807) Słownik języka polskiego: A - L‎[1] (in Polish), page 93
  2. ^ białoramienny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.