białoskórniczy

Polish

Etymology

From białoskórnik +‎ -y. First attested in 1815.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bja.wɔs.kurˈɲi.t͡ʂɘ/
  • Rhymes: -it͡ʂɘ
  • Syllabification: bia‧łos‧kór‧ni‧czy

Adjective

białoskórniczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (artisanry, relational) of a person specializing in or the craft of tanning leather for clothing

Declension

Declension of białoskórniczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative białoskórniczy białoskórnicza białoskórnicze białoskórniczy białoskórnicze
genitive białoskórniczego białoskórniczej białoskórniczego białoskórniczych
dative białoskórniczemu białoskórniczej białoskórniczemu białoskórniczym
accusative białoskórniczego białoskórniczy białoskórniczą białoskórnicze białoskórniczych białoskórnicze
instrumental białoskórniczym białoskórniczą białoskórniczym białoskórniczymi
locative białoskórniczym białoskórniczej białoskórniczym białoskórniczych
adjective
nouns

References

  1. ^ Gazeta Warszawska‎[1], number 89, 1815, page 18
  2. ^ białoskórniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.