białoskórnik

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ skóra +‎ -nik. First attested in 1780.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bja.wɔsˈkur.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -urɲik
  • Syllabification: bia‧łos‧kór‧nik

Noun

białoskórnik m pers

  1. (artisanry) a person specializing in tanning leather for clothing

Declension

Declension of białoskórnik
singular plural
nominative białoskórnik białoskórnicy/białoskórniki (deprecative)
genitive białoskórnika białoskórników
dative białoskórnikowi białoskórnikom
accusative białoskórnika białoskórników
instrumental białoskórnikiem białoskórnikami
locative białoskórniku białoskórnikach
vocative białoskórniku białoskórnicy

Derived terms

adjective
noun

References

  1. ^ Grzegorz Knapski (1780) Thesauri polono-latino-graeci tomus ...: Thesaurus latino-polono-germanicus : [Nebst:] Appendix ... continens historias & fabulas poeticas, item nomina propria ...‎[1] (in Latin), page 236
  2. ^ białoskórnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.