bielaczy

Polish

Etymology

From bielak +‎ -y. First attested in 1904.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /bjɛˈla.t͡ʂɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɘ
  • Syllabification: bie‧la‧czy

Adjective

bielaczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, medicine) albino, albinism
    Synonym: albinotyczny

Declension

Declension of bielaczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bielaczy bielacza bielacze bielaczy bielacze
genitive bielaczego bielaczej bielaczego bielaczych
dative bielaczemu bielaczej bielaczemu bielaczym
accusative bielaczego bielaczy bielaczą bielacze bielaczych bielacze
instrumental bielaczym bielaczą bielaczym bielaczymi
locative bielaczym bielaczej bielaczym bielaczych
adjective
noun

References

  1. ^ bielaczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.