biernik

Polish

Etymology

From bierny +‎ -ik. First attested in 1813.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbjɛr.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛrɲik
  • Syllabification: bier‧nik

Noun

biernik m inan

  1. (grammar) accusative
    Synonyms: accusativus, akuzatiwus, akuzatyw
    Hypernym: przypadek
    biernik liczby pojedynczejaccusative singular
    biernik liczby mnogiejaccusative plural
    forma biernikaaccusative form
    dopełnienie w biernikuobject in the accusative
    rzeczownik w biernikunoun in the accusative
    wyrażony biernikiemexpressed in the accusative

Declension

Derived terms

adjective
adjectives
adverb
verb

References

  1. ^ Onufry Kopczyński (1813) Grammatyka języka polskiego według prawideł JX. Kopczyńskiego[1], page 100

Further reading

  • biernik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • biernik in Polish dictionaries at PWN