bifurkacja

See also: bifurkacją

Polish

Etymology

Borrowed from French bifurcation. First attested in 1868.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bi.furˈka.t͡sja/
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: bi‧fur‧ka‧cja

Noun

bifurkacja f (related adjective bifurkacyjny)

  1. bifurcation (act of branching or dividing in two)
  2. bifurcation (place where two roads, tributaries, etc., part or meet)
    Synonym: rozwidlenie

Declension

Declension of bifurkacja
singular plural
nominative bifurkacja bifurkacje
genitive bifurkacji bifurkacji/bifurkacyj (archaic)
dative bifurkacji bifurkacjom
accusative bifurkację bifurkacje
instrumental bifurkacją bifurkacjami
locative bifurkacji bifurkacjach
vocative bifurkacjo bifurkacje

References

  1. ^ Kurjer Codzienny R.4‎[1], number 217, 1868, page 7
  2. ^ bifurkacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bifurkacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bifurkacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.