bijblijven

Dutch

Etymology

From bij +‎ blijven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ˌblɛi̯.və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧blij‧ven

Verb

bijblijven

  1. (intransitive) to keep up, to not fall behind
  2. (transitive) to stick with, to persist (in memory)

Conjugation

Conjugation of bijblijven (strong class 1, separable)
infinitive bijblijven
past singular bleef bij
past participle bijgebleven
infinitive bijblijven
gerund bijblijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular blijf bij bleef bij bijblijf bijbleef
2nd person sing. (jij) blijft bij, blijf bij2 bleef bij bijblijft bijbleef
2nd person sing. (u) blijft bij bleef bij bijblijft bijbleef
2nd person sing. (gij) blijft bij bleeft bij bijblijft bijbleeft
3rd person singular blijft bij bleef bij bijblijft bijbleef
plural blijven bij bleven bij bijblijven bijbleven
subjunctive sing.1 blijve bij bleve bij bijblijve bijbleve
subjunctive plur.1 blijven bij bleven bij bijblijven bijbleven
imperative sing. blijf bij
imperative plur.1 blijft bij
participles bijblijvend bijgebleven
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.