bijdrukken

Dutch

Etymology

Compound of bij +‎ drukken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ˌdrʏ.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧druk‧ken

Verb

bijdrukken

  1. (transitive) to print additionally, to add by printing

Conjugation

Conjugation of bijdrukken (weak, separable)
infinitive bijdrukken
past singular drukte bij
past participle bijgedrukt
infinitive bijdrukken
gerund bijdrukken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular druk bij drukte bij bijdruk bijdrukte
2nd person sing. (jij) drukt bij, druk bij2 drukte bij bijdrukt bijdrukte
2nd person sing. (u) drukt bij drukte bij bijdrukt bijdrukte
2nd person sing. (gij) drukt bij drukte bij bijdrukt bijdrukte
3rd person singular drukt bij drukte bij bijdrukt bijdrukte
plural drukken bij drukten bij bijdrukken bijdrukten
subjunctive sing.1 drukke bij drukte bij bijdrukke bijdrukte
subjunctive plur.1 drukken bij drukten bij bijdrukken bijdrukten
imperative sing. druk bij
imperative plur.1 drukt bij
participles bijdrukkend bijgedrukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • bijdruk
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.