bijeenroepen

Dutch

Etymology

From bijeen (“together”) +‎ roepen (“to summon”).

Pronunciation

  • IPA(key): /bɛi̯ˈeːnrupə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧een‧roe‧pen

Verb

bijeenroepen

  1. (transitive) to call together (for a meeting)

Conjugation

Conjugation of bijeenroepen (strong class 7, separable)
infinitive bijeenroepen
past singular riep bijeen
past participle bijeengeroepen
infinitive bijeenroepen
gerund bijeenroepen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular roep bijeen riep bijeen bijeenroep bijeenriep
2nd person sing. (jij) roept bijeen, roep bijeen2 riep bijeen bijeenroept bijeenriep
2nd person sing. (u) roept bijeen riep bijeen bijeenroept bijeenriep
2nd person sing. (gij) roept bijeen riept bijeen bijeenroept bijeenriept
3rd person singular roept bijeen riep bijeen bijeenroept bijeenriep
plural roepen bijeen riepen bijeen bijeenroepen bijeenriepen
subjunctive sing.1 roepe bijeen riepe bijeen bijeenroepe bijeenriepe
subjunctive plur.1 roepen bijeen riepen bijeen bijeenroepen bijeenriepen
imperative sing. roep bijeen
imperative plur.1 roept bijeen
participles bijeenroepend bijeengeroepen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.