bijhouden

Dutch

Etymology

From bij +‎ houden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ɦɑu̯də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧hou‧den

Verb

bijhouden

  1. (transitive) to keep up with (the pace)
    Synonym: bijbenen
  2. (transitive) to maintain, upkeep

Conjugation

Conjugation of bijhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive bijhouden
past singular hield bij
past participle bijgehouden
infinitive bijhouden
gerund bijhouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou bij, houd bij hield bij bijhou, bijhoud bijhield
2nd person sing. (jij) houdt bij, hou bij2, houd bij2 hield bij bijhoudt bijhield
2nd person sing. (u) houdt bij hield bij bijhoudt bijhield
2nd person sing. (gij) houdt bij hieldt bij bijhoudt bijhieldt
3rd person singular houdt bij hield bij bijhoudt bijhield
plural houden bij hielden bij bijhouden bijhielden
subjunctive sing.1 houde bij hielde bij bijhoude bijhielde
subjunctive plur.1 houden bij hielden bij bijhouden bijhielden
imperative sing. hou bij, houd bij
imperative plur.1 houdt bij
participles bijhoudend bijgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.